بنده خدایی گفتند:
"چون تو خواستگاری احساسات درگیر نیست تو دوستی هست اونای که با همون دوست پسر ازدواج کردن می بینی هم پسر کنار امد هم دختر چون احساسات این وسط ولی تو خواستگاری سنتی از این خبر ها نیست خواستگاری مبادله کالا با کالاست"
بیاید قبول کنیم اکثریت ازدواج های الان بر پایه دوستی انجام میشه!
اگه این رو قبول دارید و خوب می دونید، پس آمار بالای طلاق در سال های اول بعد از ازدواج رو هم گردن بگیرید!
این که گفته میشه در خواستگاری اصطلاحا سنتی احساس کمتر درگیر میشه، نه تنها بدی و نقطه ضعف این گونه ازدواج ها نیست، بلکه نقطه قوت این گونه ازدواج هاست، چون طرفین در خواستگاری سنتی، عاقلانه همدیگه رو بررسی و سبک و سنگین می کنن و بعد به هم علاقه مند میشن و احساس هم در وقت خودش به وجود میاد.
این که در ازدواج غیر سنتی، غلیان احساس سریع اتفاق می افته رو مزیت ازدواج بر پایه دوستی تلقی نکنید. از قدیم به درستی گفتند عشق ( اگه بشه بهش گفت) آدم رو کور و کر می کنه. شما از کسی که احساساتش نسبت به دوست پسرش اون قدر پر رنگ شده که میاد میگه؛
دوست پسرم از من فلان کار خاک بر سری! رو می خواد، چه کار کنم؟!
انتظار دارید در خواستگاری، عاقلانه ویژگی های مثبت و منفی اون پسر رو بررسی کنه؟!
شما از پسری که شیفته زیبایی ظاهری دختری شده، انتظار دارید توصیه اطرافیانش رو قبول کنه که میگن پوشش دوست دخترت مناسب نیست و در شان خانوادگی ما نیست و ... ؟!
